Diep water olieproductie in 2023

Olieproductie nieuws

Dit artikel delen via

Introductie

Gas- en olieproductie blijft een onderwerp voor gesprek. Vandaar in dit artikel een kijkje naar de diep water olieproductie die de komende jaren flink zal worden opgeschroeft met miljarden investeringen. Diep water olieproductie is een van de moeilijkste vormen van olie winning. Denk daarbij aan extreem lage temperaturen en extreem hoge druk. 

Makkelijk te bereiken olie reserves worden steeds schaarser wat inhoudt dat er meer geïnvesteerd moet worden in diep water bronnen om aan de wereldwijde vraag te kunnen voldoen in de toekomst. 

Het artikel is gebaseerd op een onderzoeksrapport van Woodmac Mackenzie. 

Diep water olieproductie

De diep water olieproductie zal tussen 2022 en 2030 met meer dan 60% toenemen, van 6% tot 8% van de totale upstreamproductie. De ultradiepwaterproductie – op een diepte van 1500 meter en meer groeit het snelst, tegen 2024 zal dit goed zijn voor meer dan de helft van alle diepwaterproductie.

Diep water is de snelst groeiende upstream gas- en olieproductie. Van slechts 300.000 vaten olieproductie-equivalent per dag in 1990 zal de productie in 2022 naar verwachting 10,4 miljoen vaten per dag bedragen. Tegen het einde van het decennium zou dat cijfer de 17 miljoen vaten moeten overschrijden, aldus Wood Mackenzie.
 
Volgens Woodmac blijft Brazilië de belangrijkste diepwaterproducent en is het goed voor ongeveer 30% van de huidige wereldwijde capaciteit en dit zal blijven groeien. Guyana, de belangrijkste nieuwkomer zal binnen de komende vijf jaar een miljoen vaten produceren. In totaal zullen 14 andere landen de komende jaren bijdragen tot de mix van diepwaterbronnen.
 
Ondanks de diversificatie van bronnen en deelnemende bedrijven is de controle over grote diepwaterprojecten in handen van relatief weinig bedrijven. Slechts acht bedrijven zijn goed voor 65% van de diepwaterproductie en 67% van de resterende projectwaarde.
 
Petrobras en de zeven Majors domineren de diepwaterproductie en exploiteren 22 van de 25 belangrijkste diepwater faciliteiten. De diepwaterportefeuille van Petrobras is ongeveer twee keer zo groot als die van haar concurrent Shell. ExxonMobil en TotalEnergies laten dit decennium de hoogste groeipercentages zien.
 
Volgens Woodmac worden doorgaans alleen de beste “sub surface plays” commercieel in zulk diep water. Diepwaterbekkens zijn daarom vaak hyperproductief en halen uit elke put enorme hoeveelheden olie en gas. Dit vertaalt zich in hoge economische rendementen en lage Scope 1- en 2-emissie-intensiteiten in vergelijking met de meeste andere olie- en gasbronnen.
 
Maar er is nog ruimte voor emissieverbetering. De Majors richten zich op het terugdringen van diepwateremissies door het affakkelen en het lekken van methaan te verminderen, de activiteiten op bestaande platforms te optimaliseren en waar mogelijk, faciliteiten te elektrificeren. Brazilië is door zijn omvang de grootste absolute uitstoter en zijn prestaties zijn afhankelijk van de ambities van Petrobras om de uitstoot koolstofvrij te maken.
 
Er is een robuuste pre-FID projectpijplijn, die volop investeringsmogelijkheden biedt in verschillende jurisdicties. Het gemiddelde beleggingsrendement in de McKindsey wereldwijde database van diepwaterontwikkelingsprojecten bedraagt 24%, tegen $60/bbl Brent, maar de boekjaren liggen ver uit elkaar. Het beste rendement wordt gegenereerd door kleinere olievelden die kunnen worden gekoppeld aan nabijgelegen infrastructuur. De laagste zijn gasvoorzieningsprojecten met een lange aanlooptijd.
 
 

Beperkingen in de toeleveringsketen zijn een probleem

Sinds de pieken van de jaren 2010 hebben dienstverlenende bedrijven hun vloot voor belangrijke apparatuur zoals drijvende booreilanden en productiesystemen enorm ingekrompen. Nu de activiteiten toenemen, zal de beschikbaarheid van materieel en diensten een beperking vormen. De kosteninflatie zal de projecteconomie in gevaar blijven brengen naarmate de hogere bezettingsgraad gepaard gaat met hogere grondstoffenprijzen. In sommige regio’s zijn de kosten van diepwaterinstallaties verdubbeld ten opzichte van de dagtarieven van 2021. Dit heeft wereldwijde hotspots zoals de Amerikaanse GoM en Brazilië het hardst getroffen: Gato do Mato in het Braziliaanse pre-salt zal bijvoorbeeld tot twee jaar vertraging oplopen door de stijgende kosten. Beperkingen in de wereldwijde toeleveringsketen voor diepwater zullen mettertijd leiden tot langere doorlooptijden en hogere kosten per eenheid. Deelnemers hebben operationele efficiëntieverbeteringen doorgevoerd, zoals het verkorten van het aantal boordagen en het modulariseren van faciliteiten, om de gevolgen deels te compenseren, maar de moeizaam bevochten efficiëntiewinsten die tijdens eerdere recessies zijn geboekt, beginnen te vervagen.